Nadat ik jaren lang in een alcohol verslaving heb gezeten is dit uiteindelijk overgeslagen naar een burn-out. Niks lukte meer en het voelde als of ik zand probeerde te pakken, hoe harder ik kneep hoe minder zand er in mijn hand achter bleef. Nadat ik uit eindelijk ook mijn baan kwijt was en ik mijn zinvolle dag invulling kwijt was ging het berg afwaarts, 1 geluk (wat ik niet meteen zo Zag) was dat ik nog een eigen zaakje had in tweede hands meubels.
Toen ik ook begonnen was die eigen zaak af te breken. Het lukte me echt niet om mezelf te motiveren, wat weer resulteerde in Schulden en nog veel meer stress en angst aanvallen, waardoor ik nog minder gemotiveerd raakte. Ik weet uit die ervaring dan ook hoe het is als mensen zeggen je moet gewoon harder werken en ben je er zo weer boven op. Uiteraard klopt dat ook wel, maar ik moest niet harder gaan werken in de zaak, maar aan mezelf.
Nadat mijn zoontje (toen 11) aan me vroeg of ik dood ging, omdat ik niet meer recht kon staan van mijn drinken. Viel voor mij het kwartje, en ben ik naar de dokter gegaan om toe te gaan geven dat ik een drank probleem had. Wat ik toen als een nederlaag zag is mijn redding geweest. Nadat ik bij een afkickkliniek ben geweest, lukte het me maar amper om de drank te laten staan, totdat ik terecht kwam bij een AA meeting. Daar heb ik zoveel geleerd over mezelf, door naar andere te luisteren. Dat in combinatie van het feit dat ik een eigen zaak had, zijn mijn redding geweest.
Omdat ik die eigen zaak had had ik geen uitkering waardoor instanties zoals uwv mij met rust lieten. Hier door heb ik helemaal mijn eigen tempo mogen en kunnen bepalen en zie ik nu in dat dat uiteindelijk mijn redding is geweest. Eigen tempo aangeven, geen druk van bovenaf, bij alles wat je doet gemotiveerd worden door voldoening en zelfs door eerlijk aan te geven dat het even niet gaat trots op mezelf zijn dat ik mijn grenzen kan leren bewaken. Dit alles in combinatie met elke zondag een AA meeting waar in ik hoorde hoe andere dat deden, hebben mij in laten zien dat ik met nieuwe Nostalgie dat wil betekenen voor andere wat ik voor mezelf heb gevonden in mijn eigen tempo en misschien kunnen we dan in de kantine wel naar elkaar luisteren en van elkaar leren.